Mannie Krak heeft zich in de eerste instantie laten inspireren door de lege polder en hoe de eerste boeren daar het gras inzaaiden. Op de nieuwe grond waar eerst de zee was, begonnen na het inpolderen voor het eerst grassprietjes te groeien.
Er zit ook een verwijzing in naar de huidige Corona-tijd. We moeten flexibel zijn, met de wind mee waaien. Toch is er voor iedereen een lichtpuntje.
Mannie werkt voornamelijk met afval materialen. Ook in dit werk. De “grasstengels” zijn van oude banners. De “bloemen” zijn van oude flessen. Flessen die ze op de onderweg tussen haar huis en haar atelier vond.